منابع و مآخذ
− ابن اعثم کوفی، ابو محمد احمد بن علی، (1380)، الفتوح، ترجمه محمدبن احمد مستوفی هروی، به تصحیح غلامرضا طباطبایی مجد، چ سوم، تهران، علمی و فرهنگی.
− ابن حوقل، (1366)، صوره الارض، ترجمه و توضیح جعفر شعار، چ دوم، تهران، امیرکبیر.
− ابن رسته، احمد بن عمر، (1380)، الاعلاق النفیسه، ترجمه و تعلیق حسین قره چانلو، چاپ دوم، تهران، امیرکبیر.
− ابن فقیه همدانی، (1349)، البلدان، ترجمۀ ح. مسعود، چاپ، اول، تهران، بنیاد فرهنگ ایران.
− ابن ندیم، محمد بن اسحاق، (1343)، الفهرست، ترجمه‌ی محمدرضا تجدد، چاپ اول، تهران، ابن‌سینا.
− ارداویر اف،(1342)،ارداویر افنامه،به کوشش رحیم عفیفی، چاپ اول، مشهد، دانشگاه مشهد.
− اصطخری، ابواسحاق ابراهیم، (1373)، المسالک و الممالک، چ اول، ترجمه محمد بن اسعد بن عبدالله تستری، به کوشش ایرج افشار، تهران، علمی و فرهنگی.
− اصفهانی، حمزه بن حسن، (1367)، تاریخ پیامبران و شاهان، ترجمه‌ی جعفر شعار، چاپ دوم، تهران، امیرکبیر.
− اکسانا، جی جاماسب و جاماسب جی دستور منوچهر (گردآورنده)، (1371)، متون پهلوی، گزارش سعید عریان، چ اول، تهران، کتابخانه ملی.
− آذر فرنبغ، (1368)، بندهش هندی، تصحیح و ترجمه مرضیه بهزادی، چاپ دوم، تهران، مدرسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
− آذر فرنبغ پسر فرخزاد و آذرباد پسر امید، (1381)، کتاب سوم دین کرد، دفتر یکم، آوانویسی و ترجمه فریدون فضیلت، چاپ اول، تهران انتشارات فرهنگ دهخدا.
− بلاذری، احمد بن یحیی، (1327)، فتوح البلدان، ترجمه محمد توکل، چاپ اول، تهران، نشر نقره.
− بیرونی، ابوریحان، (1377)، آثار الباقیه عن القرون الخالیه، ترجمه‌ی اکبردانا سرشت، چاپ اول، تهران، انتشارات امیرکبیر.
− پطرو شفسکی، ایلیا پاولویچ، (1370)، اسلام در ایران، ترجمه‌ی کریم کشاورز، چاپ دوم، تهران، انتشارات پیام.
− تاوادیا، ج، (1383)، زبان و ادبیات پهلوی، ترجمه‌ی س نجم آبادی، چاپ سوم، تهران، دانشگاه تهران.
− ثعالبی، ابی منصور عبدالملک، (1421)، یتیمه الدهر فی محاسن اهل العصر، شرح و تحقیق مفید محمد قمیحه، الطبعه الاولی، بیروت، دارالکتب العلمیه.
− جاحظ، ابو عثمان عمروبن بحر، (1424ق)، الحیوان، الطبعه الاولی، بیروت، دارالکتب العلمیه.
− جاحظ، ابن عثمان عمرو، (1424 ق)، الحیوان، ج 5، الطبعه الاولی، بیروت، دارالکتب العلمیه.
− حموی، یاقوت بن عبدالله، (1995)، معجم البلدان، ط.الثانیه، بیروت، دارصار.
− دلبری، شهر بانو، «اهتمام روحانیان زرتشتی در حفظ و پاس داشت میراث ادبی ایران»، فصلنامه فقه و تاریخ تمدن، سال سوم، شماره 11، 1396، صص 39-20.
− دلپذیر، زهرا، اکبر شامیان ساروکلائی و مهدی رحمتی، «رد و موبد در شاهنامه»، پژوهش‌های زبان و ادبیات فارسی، ش 11، سال سوم،1390، صص 74-61.
− دینوری، مسلم بن قتیبه، (1418)، عیون الاخبار، ط.الثانیه، بیروت، دارالکتب العلمیه.
− شجری قاسم خیلی، رضا و هاشم آقاجری، حمید احمدی، سارا شریعتی، «نگرش هویتی ابوریحان»، جستارهای تاریخی، ش 1، سال اول،1389، صص 55-45.
− صدیقی، غلامحسین، (1372)، جنبش‌های دینی ایران در قرن‌های دوم و سوم هجری، چاپ اول، تهران، پاژنگ.
− صفا، ذبیح‌الله، (1384)، حماسه‌سرایی در ایران، چاپ هفتم، تهران، امیرکبیر.
− طبری، محمد بن جریر، (1375)،تاریخ طبری، ترجمه‌ی ابوالقاسم پاینده، ج 5، چاپ پنجم، تهران، اساطیر.
− فردوسی، ابوالقاسم، (1336)، شاهنامه، به کوشش محمد دبیر سیاقی، ج 1 و 5، چاپ سوم، تهران، انتشارات علمی.
− فردوسی، ابوالقاسم، (1350)، شاهنامه فردوسی از روی نسخه‌ی بایسنغری، چاپ اول، تهران، شورای مرکزی جشن شاهنشاهی ایران.
− فرنبغ دادگی، (1369)، بندهش (ایرانی)، گزارنده مهرداد بهار، چاپ اول، تهران، توس.
− قدامه بن جعفر، (1370)،الخراج، چاپ اول، ترجمه حسین قره چانلو، تهران، نشر البرز.
− قمی، حسن بن محمد، (1361)، تاریخ قم، ترجمه حسن بن علی بن حسن عبدالملک قمی، تحقیق سید جلال‌الدین تهرانی، چ اول، تهران، نشر توس.
− گلدزیهر، و، (1371)، شعوبیه، ترجمه‌ی محمدرضا افتخارزاده، جلد اول، چاپ اول، تهران، مؤسسه‌ی نشر میراث‌های تاریخی اسلام و ایران.
− مسعودی، ابو الحسن علی بن حسین، (1381)، التنبیه و الاشراف، ترجمه‌ی ابوالقاسم پاینده، 2 جلد، چاپ سوم، تهران، علمی و فرهنگی.
− مشکور، محمدجواد (1325)، گفتاری درباره دینکرد، چ اول، تهران، چاپخانه پاکت چی.
− مؤلف مجهول، (1362)، حدوالعالم من المشرق الی المغرب، چاپ اول، تهران، کتابخانه طهوری.
− مؤلف مجهول، (1369)، شایست و ناشایست، به کوشش کتایون مزداپور، چاپ دوم، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
− مؤلف مجهول، (1372)، ارداویرافنامه یا بهشت و دوزخ آیین مزدیسنی، چاپ دوم، ترجمه‌ی رحیم عفیفی، تهران، توس.
− مؤلف مجهول، (1381)، تاریخ سیستان، به تصحیح محمدتقی بهار، چاپ اول، تهران، معین.
− نویری، احمد شهاب‌الدین، (1365)، نهایه الارب فی فنون الادب، ترجمه‌ی محمود دامغانی، چ دوم، تهران، توس.
− همدانی، ابن فقیه، (1349)، البلدان، ترجمه‌ی ح. مسعود، چاپ اول، تهران، بنیاد فرهنگ ایران.
)