هر چند موضوعات و مسائل تاریخی، فی نفسه به علت مطرح بودن علم تاریخ به عنوان یکی از علوم بنیادین و اساسی مربوط به جامعه انسانی دارای ارزش و اعتبار پژوهشی بوده و شایسته توجه هستند، اما یکی از ضروت های مهمی که اهمیت انجام پژوهش های تاریخی را مضاعف می کند، کسب دانش و معرفت قابل اعتناء و اعتماد جهت شناخت وضعیت تاریخی و موجود یک جامعه و استفاده از دانش و معرفت تاریخی در برنامه ریزی ها و سیاستگذاری های کلان فرهنگی، اجتماعی و مدیریتی است. چرا که به جهت استمرار جامعه انسانی بر اساس بنیادهای تاریخی و فرهنگی شکل دهنده آن، یکی از نتایج مهم برخورداری و بهره مندی از دانش تاریخی درباره یک جامعه، فهم عالمانه و بهتر موقعیت کنونی و مسیر فراروی آن است. به طوری که اگر در مورد موقعیت و جایگاه تاریخی جامعه خود فاقد دانش تاریخی معتبر و قابل اعتماد باشیم، قادر به شناخت دقیق وضعیت کنونی و مسیر و مسائل فراروی آن نخواهیم بود. امری که دست یابی بدان نیازمند تحقق دو شرط اساسی است: یکم انجام و انباشت پژوهش های تاریخی مسأله محور و معطوف به تحلیل مسائل و معضلات اجتماعی و فرهنگی دارای منشأ و اساس تاریخی و دوم اعتناء و باور مدیران و برنامه ریزان جامعه به اهمیت و جایگاه دانش تاریخ و یافته های حاصل از پژوهش های تاریخی، در سیاست گذاری های اجتماعی و فرهنگی. با عنایت به اهداف و ضرورت های ذکر شده، مجله «تاریخ نامه ایران بعد از اسلام» اولویت را به مقالات پژوهشی و تحلیلی معطوف به بررسی و شناخت مسائل و موضوعات و تحولات و دگرگونی های اجتماعی و فرهنگی و اندیشه ای جامعه ایرانی از زمان گسترش اسلام تا تاریخ دوره معاصر می دهد.