دوره نادرشاه افشار (1148-1160ه.ق) دورة شورشها و جنگهای متمادی داخلی و خارجی در تاریخ ایران توصیف میشود که در پی بر افتادن صفویه ایجاد شده بود. این امر، بخشهای اقتصادی و اجتماعی ایران را تحت تأثیر قرار داد. این نوشتار به تأثیر سیاست نظامیگری نادرشاه افشار بر تجارت خارجی ایران میپردازد و جهت تفسیر مسئله پژوهش، از روش توصیفی و تبیینی استفاده میشود. یکی از مباحث مهم اقتصادی ایران در دوره نادرشاه، کاهش و رکود تجارت خارجی ایران بود که ادامة روند اواخر دورة صفوی بود. این مسئله متأثر از خط مشی و رویکرد نظامیگری نادرشاه بحرانیتر گردید زیرا هزینههای سنگین اقتصادی – اجتماعی آن، مانع پیشرفت و توسعه اقتصادی کشور شد. رویکرد نظامیگری نادرشاه که به اخذ مالیاتهای سنگین از تولیدکنندگان و تخریب زیرساختهای کشاورزی، تجاری و ناامنی داخلی منجر شد، کاهش تولید اصلیترین کالاهای صادراتی ایران یعنی ابریشم و پشم را در پی داشت. کاهش کالاهای تجارتی ذکر شده باعث افزایش قیمت آنها شد که در نتیجه تجارت خارجی ایران را تحت شعاع قرار داد. کمپانیهای خارجی در این دوره متأثر از وضعیت داخلی ایران، با کاهش سودآوری مواجه شدند. در نتیجة این شرایط، سطح فعالیتها و تعاملاتشان با ایران به میزان قابل ملاحظهای کاهش یافت.